Wanneer je aan dit programma begint, ben je je er totaal niet van bewust hoeveel impact dit op je leven zal gaan hebben. Je merkt dit eigenlijk pas op het allerlaatste moment, het afscheid…
De dag begon super. Eerst gingen we natuurlijk thuis met de twee huisgenoten optutten en oefenen op hakken (Chiara ging zelfs speciaal voor deze gelegenheid voor t eerst op hakken) en daarna was het voor het laatst naar de universiteit rijden voor de diploma uitreiking. We kregen daar een speech van astronaut Luca Parmitano, die naast zijn ruimte ervaringen met enige zelfspot over zijn kaalheid sprak, hilarisch!
Vervolgens een speech van de beste headteachers ever, Ben en Angie! We ontvingen allemaal ons diploma en mochten daarna op de foto met bovenstaande astronaut.
Als afsluiting was er een echte “Texas barbecue” ingepland, met veel varken en kalkoen.
Na dit gezellige feestje hadden Ben en Angie een video voor ons gemaakt met allemaal foto’s van wat we de afgelopen weken hebben meegemaakt. Zoveel! Het is niet eens te bevatten, ongelofelijk en voor velen ook emotioneel.
Maar ik moest pas echt huilen aan het eind van de poolparty, die na de uitreiking/etentje was georganiseerd, en het moment komt dat je afscheid moet nemen van iedereen. Het is echt heel bijzonder welke sterke band je met deze mensen krijgt in zo’n korte tijd. Je werkt natuurlijk heel intensief samen naar een einddoel met dezelfde belangen en interesses uiteindelijk. De alumni van voorgaande jaren hadden mij al gewaarschuwd, “Je gaat huilen bij het afscheid!”
Het is ook zo vreemd om nu alweer naar huis te gaan, het voelt alsof we hier nog maar een paar daagjes zijn. Het is echt crazy hoe snel de tijd is gegaan. Nu ik dit aan het schrijven ben is t alweer even slikken… maar ik ben nog even met Dennis natuurlijk, 10 uurtjes vliegen.
Eerlijk gezegd huil ik niet snel bij dit soort dingen, maar wist niet dat het zo heftig zou zijn! Ik kan gewoon maar 1 ding zeggen over deze geweldige ervaring…. Onvergetelijk, met dank aan iedereen!
“Good friends are like stars… you don’t always see them but you know they are there”
Groetjes Lidewij
